Каб не здарылася бяды
У рэдакцыю райгазеты звярнулася жыхарка мікрараёна 5-га гарадка Таццяна Кучар. «Ужо не першы раз, праходзячы ля дома №26 па вуліцы Касманаўтаў, бачыла, як па самым версе незавершанай пабудовы, што прымыкае да яго, лазяць хлапчукі гадоў 8-10, — усхвалявана расказвала Таццяна Пятроўна. — Аж сэрца заходзіцца ад гэтай карціны: пры такіх гульнях да бяды адзін крок. Варта дзіцяці аступіцца — і яно ўпадзе з вышыні трэцяга паверха. Гэта можа закончыцца не толькі траўмамі, але і гібеллю. Вось і прашу ўмяшальніцтва рэдакцыі, пакуль не грымнуў гром».
Едзем па названым адрасе. 42-гадовы рэдакцыйны вадзіцель, карэнны пастаўчанін, кажа: «Гэтаму недабуду больш за 30 гадоў. Тут і я ў дзяцінстве любіў гуляць з сябрамі. Аказваецца, ён прываблівае і цяперашніх хлопчыкаў». Абыходжу вакол пабудовы, фатаграфую, углядаюся, дзе ў яе могуць прабрацца дзеці. Дзвярныя праёмы забітыя бляхай, вокны, акрамя крайняга, замураваныя цэглай. Толькі праз яго і можна трапіць унутр.
Гэты будынак у канцы 90-х гадоў мінулага стагоддзя ўзводзілі ваенныя. Планавалі размясціць у ім домаўпраўленне і аддзел капітальнага будаўніцтва. Але пасля распаду СССР воінскую часць расфарміравалі, работы так і не былі завершаны. Недабуд працяглы час стаяў незапатрабаваны, а потым пераходзіў з рук у рукі прыватнікам. Зараз яго ўласнікам з’яўляецца індывідуальны прадпрымальнік Станіслаў Вярцінскі. Да яго і звярнулася па тлумачэнне.
— Гэты будынак — мой галаўны боль, — прызнаўся Станіслаў Казіміравіч. — Ужо колькі разоў закладвалі цэглай вокны, заварвалі металам дзверы, а ўсё роўна хтосьці ўхітраецца рабіць лазы. Мяркую, што зусім не дзіцячых рук гэта справа. Што да звароту грамадзянкі ў рэдакцыю, то на яго адрэагуем адразу ж: замуруем акно, якое аказалася адкрытым. А ў перспектыве гэту пабудову давядзецца ўвогуле разабраць.
P.S. Праз некалькі дзён мы праверылі, ці выканаў прадпрымальнік абяцанне. Акно, праз якое дзеці прабіраліся ўнутр пабудовы, было замуравана.
Фаіна Касаткіна
