Настаўніка фізічнай культуры і здароўя першай гарадской школы Мікалая Бузанава многія вучні і бацькі лічаць залішне патрабавальным педагогам, які не ставіць высокія адзнакі па прадмеце. А між тым сам Мікалай Барысавіч упэўнены: ён не праяўляе празмернай строгасці, фізічную форму дзяцей ацэньвае аб’ектыўна — і імкнецца данесці да іх, а таксама да мам і татаў важнасць заняткаў фізкультурай і спортам.
У мінулым малады фізрук — спартсмен. Пасля заканчэння школы гуляў за гандбольны клуб, падпісаўшы кантракт з ім. Клуб знаходзіўся на базе Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта фізічнай культуры, таму, натуральна, паступіў туды вучыцца. Але калі атрымаў дыплом, прафесійная кар’ера не склалася, прыйшлося шукаць работу па спецыяльнасці. Некаторы час працаваў трэнерам у Мінску, а вярнуўшыся з арміі, уладкаваўся ў школу ў сваім родным Гомелі. Праз год разам з жонкай пераехаў на яе радзіму — у Паставы. Так у 2015 годзе трапіў у СШ №1.
Па словах настаўніка, работа з дзецьмі яму падабаецца, хоць і мае свае мінусы.
— Праблема ў тым, што большасць вучняў і іх бацькоў несур’ёзна адносяцца да фізкультуры, — гаварыў Мікалай Бузанаў. — Яны лічаць, што калі яе не трэба здаваць пры паступленні ў ВНУ, то можна не выкладвацца на ўроку, займацца ў паўсілы. Даводзіцца тлумачыць, што фізкультура — не менш важны за астатнія прадмет, бо ўмацоўвае здароўе і імунітэт, дапамагае пазбегнуць такой распаўсюджанай сярод школьнікаў хваробы, як скаліёз. У адрозненне ад той жа фізікі ці матэматыкі, якія пры жаданні можна падцягнуць за пару месяцаў, наняўшы рэпетытараў, нарасціць мышачны карсет, стаць хуткім і вынослівым за кароткі час не атрымаецца. Таму запускаць фізкультуру нельга. І тут усё павінна ісці з сям’і. Калі прыходжу на бацькоўскія сходы, у мяне пытаюцца: «Мікалай Барысавіч, чаму вы ставіце такія нізкія адзнакі?» Але я не заніжаю іх. Часам, наадварот, завышаю, калі бачу, што дзіця стараецца і прагрэсіруе. Мае адзнакі стымулююць навучэнцаў да заняткаў спортам.
Вучні Мікалая Бузанава ўдзельнічаюць ва ўсіх спаборніцтвах, якія праводзяцца для школьнікаў, і заваёўваюць прызавыя месцы. Так, у красавіку гэтага года 9-класніца Яна Арэхава заняла 1-е месца ў рэспубліцы па летнім мнагаборстве «Здароўе» сярод дзяўчат, а ў студзені атрымала дыплом ІІІ ступені на абласным этапе рэспубліканскай алімпіяды па фізічнай культуры і здароўі. Таксама з дыпломам ІІІ ступені вярнуўся з абласной алімпіяды па фізкультуры 7-класнік Арсеній Звяруга. Два гады назад ён быў трэцім у рэспубліцы па летнім мнагаборстве «Здароўе» сярод хлопцаў. Часта выхаванцы Мікалая Барысавіча становяцца прызёрамі спаборніцтваў у складзе каманды Пастаўскага раёна. Напрыклад, сёлета занялі 2-е месца ў вобласці па зімовым мнагаборстве і 1-е — па летнім.
З дзецьмі, якія здольныя паказваць высокія вынікі, настаўнік працуе дадаткова: перад важнымі стартамі займаецца не толькі пасля ўрокаў, але і ў выхадныя, на канікулах. Ладзіць трэніроўкі ў гарпарку, на гарадскім стадыёне, у басейне.
— Магчыма, хтосьці думае, што я ахвярую ўласным часам, водпускам, — кажа ён. — Не. Я люблю працаваць на вынік — гэта прыносіць мне задавальненне.
Педагог стараецца і сябе падтрымліваць у добрай фізічнай форме: рэгулярна бярэ ў рукі гантэлі, падцягваецца на перакладзіне, выконвае практыкаванні на брусах. Ён не курыць і зусім не ўжывае алкаголь. Ідучы ў госці, саромеецца нават купіць у магазіне бутэльку віна.
— На касе ж сядзяць бацькі маіх вучняў! Як я змагу прапагандаваць дзецям здаровы лад жыцця, калі сам не буду яго весці? — задае рэзоннае пытанне.
І з гэтым цяжка не пагадзіцца.
Алена Шапавалава
