Акцыя «Ад усёй душы»
Па-сямейнаму цёпла прайшло мерапрыемства ў лынтупскім аддзяленні кругласутачнага знаходжання для грамадзян пажылога ўзросту і інвалідаў ТЦСАН у рамках рэспубліканскай дабрачыннай акцыі.
У госці да пастаяльцаў прыехалі намеснік старшыні райвыканкама Станіслаў Чымбург, начальнік упраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне Наталля Седзюкевіч і дырэктар ТЦСАН Марыя Курто. Прыйшлі таксама наведвальнікі мясцовага аддзялення дзённага знаходжання тэрытарыяльнага цэнтра і вучні лынтупскай школы. Прадстаўнікі малочнага завода арганізавалі дэгустацыю ўласнай прадукцыі і ўручылі ўсім пастаяльцам падарункі.
«Старасць не радасць», — кажуць у народзе. Асабліва цяжка на схіле гадоў застацца сам-насам са сваімі хваробамі, немаччу, жыццёвымі праблемамі. Добра тым, у каго блізка ёсць дзеці, унукі. А калі з родных побач нікога? Тады на дапамогу прыходзіць дзяржава. Адзінокіх састарэлых ахінаюць сваім клопатам сацыяльныя работнікі. Не ў стане чалавек жыць адзін — знаходзіць прытулак у аддзяленні кругласутачнага знаходжання для грамадзян пажылога ўзросту і інвалідаў ТЦСАН. Вядома, гэта не родная хата, але работнікі ўстановы стараюцца сагрэць сэрцы людзей ласкай. Нягледзячы на паважаны ўзрост, большасць з іх тут вядуць актыўны лад жыцця: займаюцца скандынаўскай хадзьбой, наведваюць розныя гурткі, чытаюць кніжкі, спяваюць.
Лынтупскае аддзяленне кругласутачнага знаходжання пачало функцыянаваць больш за 14 гадоў назад. Цяпер тут пражывае 28 чалавек. Сярод першых яго насельнікаў — Ніна Каравацкая і Мар’ян Бабіч. Яны задаволеныя ўмовамі, адносінамі персаналу, які замяніў ім родных. У аддзяленні клапоцяцца пра здароўе пастаяльцаў.
Галіне Голубевай 96 гадоў. Яна — былы вязень фашысцкага канцлагера. Пахавала сына і была вымушана папрасіцца ў аддзяленне. Складана стала жыць аднаму і лынтупчаніну Івану Жыгеру. Дзеці хацелі забраць бацьку да сябе ў Літву. Але не так проста ў суседняй краіне атрымаць на гэта дазвол і аформіць адпаведныя дакументы. На дапамогу прыйшла сацыяльная служба: чалавек не застаўся без апекі.
— Тыя, хто ў нас пражывае, вельмі любяць гасцей, — гаварыла загадчыца аддзялення Валянціна Асіпенка. — Заўсёды рады валанцёрам сярэбранага ўзросту з аддзялення дзённага знаходжання, вучням мясцовай школы, ксяндзу Аляксандру. Перад праваслаўнымі святамі прыязджае айцец Валерый. Усім хочацца ўвагі ў гэтыя святочныя дні. Акцыя «Ад усёй душы» — своеасаблівы марафон добрых спраў, магчымасць падарыць адзінокім хвіліны радасці.
Весела было ў аддзяленні і 4 студзеня. З навагодняй забаўляльнай праграмай тут выступілі наведвальнікі аддзялення дзённага знаходжання ТЦСАН. Разам спявалі і нават танцавалі. Вучні лынтупскай школы пад кіраўніцтвам завуча Валянціны Руткоўскай падрыхтавалі каляднае прадстаўленне. Твары пастаяльцаў свяціліся ўсмешкамі. А гэта найвышэйшая ўзнагарода для арганізатараў свята і гасцей.
І на хутар завіталі
Ірэна Лявіцкая, якой у лютым споўніцца 90 гадоў, жыве ў Каралінове. У той пераднавагодні дзень нікога не чакала. Ды і хто да яе можа прыйсці, калі паблізу ні жывой душы?
І раптам дзверы адчыніла сацыяльны работнік Святлана Турла. Доўгажыхарка абрадавалася яе няпланаваму візіту. А тая завітала не адна, а разам з Дзедам Марозам і Снягуркай. Трэба было бачыць захапленне ў вачах гаспадыні, калі госці пераступілі парог хаты. Вось дзе сапраўдны навагодні цуд!
У казачных герояў пераўвасобіліся дырэктар прадстаўніцтва Белдзяржстраху па Пастаўскім раёне Грыгорый Шэцка і старшыня пярвічнай прафсаюзнай арганізацыі ўстановы Лілія Літвіновіч.
— Калі ў краіне стартавала акцыя «Ад усёй душы», члены нашай пярвічкі вырашылі зрабіць падарунак якой-небудзь адзінокай бабулі, — расказвала Лілія Літвіновіч. — У ТЦСАН папрасілі спіс такіх грамадзян і выбралі Ірэну Мартынаўну. З мужам у шлюбе яна пражыла больш за 60 гадоў. Дзяцей ім Бог не даў. Абое ў свой час працавалі ў жывёлагадоўлі. Калі гаспадыня засталася ўдавой, упраўляцца з усімі справамі стаў дапамагаць сацыяльны работнік. Адзіноту Мартынаўна запаўняе ўспамінамі пра нялёгкае, але шчаслівае мінулае.
Дзед Мароз і Снягурка павіншавалі доўгажыхарку вершамі, уручылі падарункі. А затым пасядзелі і шчыра з ёй пагутарылі. Вяскоўка дзякавала за тое, што не абмінулі яе хату, за прыемны сюрпрыз і прэзенты.
— Нам было вельмі цікава пагутарыць з Ірэнай Мартынаўнай, — гаварыла Лілія Літвіновіч. — Мы паслухалі яе ўспаміны, распыталі, у чым мае патрэбу. Вясковыя людзі не патрабавальныя, а ўдзячныя.
Акцыя «Ад усёй душы» напамінае нам пра тое, што неабходна шанаваць старэйшае пакаленне. У сілах кожнага з нас зрабіць так, каб адзінокія людзі былі ахінутыя клопатам. Іх жыццёвы вопыт неабходны нам, нашчадкам, для новых дасягненняў.
Анна Анішкевіч
